De dragelijke herfst

Nederland is thans een heel onzalig oord
want zodra ik kennis van ‘t weer vergaar
kan dat mijn humeur al ernstig fnuiken.

De wind waait gure onvree voort
en stuift door een meisjes losse haar.
Ik kan nu al de regen ruiken.

Het is weer tijd voor ’t opstaand boord,
o, hoe haat ik dit deel van het jaar!
Als ik ze had sloot ik de vensterluiken.

Het enige waardoor ik mij met dit seizoen,
waar ik jaarlijks zo mee strubbel,
op de een of andre wijs’ toch mee verzoen
is daaglijks een sixpack Leffe dubbel.