Naar Vlieland

Een snijdende wind waait over de baren,
het rollende schip stampt bovendien wild,
het duurt nog zeker een uur voor het weer zal opklaren.

Op zee is het guur, koud, tijdloos en zilt,
ik sta in mijn eendje boven aan dek;
het weer gaat dwars door mij heen - ik voel mij gevild.

Hier ben ik buiten, hier op mijn plek.
Ik ben niet voor niets naar boven getogen,
het mag dan koud zijn: ik wijk niet van mijn stek

Ik staar naar water en besef opgetogen,
de glorie die ik heb mogen ontwaren:
het waddenwater heeft dezelfde kleur als haar prachtige ogen!

Een snijdende wind waait over de baren...